Devlet dediğiniz, hükümet dediğiniz kesinlikle bizimkisi gibi olmamalıdır. Bunda öncelikle bir anlaşalım.
Pandemi dönemi Mart 2020’de ülkeye girişini yapmıştır ve o gün bugündür değişen hükümetlerden hiçbiri öğrencilerini düşünmemiştir. Mart 2020’de İngiltere’den ilk gelenlerden olduğumdan size birincil ağızdan söylemek isterim ki sadece halk değil koltuklardakilerle de boğuştuk.
Neden mi?
Hep hakkımızı istedik diye. Hakkımız olanı istemek bu ülkede suç oldu.
Hakkını isteyen, savunan genç nesil “şımarık” oldu!
“Sin da gal” yapmadık diye, sesimizi çıkardık diye.
Olsun hep söylediğim gibi “susma, sustukça sıra sana gelecek”.
Bugünkü özel konum burslarımız. Mart 2020’den beri aylarca geciken burs yatırımları. 2019 – 2020 burs yatırımları 4 – 5 ay eksikte olsa bizi buldu. Eksiklerde yaz ayları ya da tatil ayları oldu genellikle. Çünkü inanıyorlar ki yaz da okuyan öğrenci yok. Halbuki yurt dışında olanların yüksek lisans ve doktora eğitimleri yazda da devam etmekte.
Dünyadaki çoğu ülke, önce öğrenci olup burs hakkı ya da destek hakkı kazananlarını ödemiştir bu dönemde. Bizim ülkemize bakılırsa fakat şu durum şöyledir, vergi kaçıranları onayladıklarından dolayı parasız kalan hükümete herkes maaşından en az 10% kesip hükümeti ödüyor. Yok ya siz bir de IBAN atsaydınız bize.
Bırak önce öğrenciyi, yurt dışındakini, o öğrencinin annesini babasını bile düşünmüyor ki bu ülke. Bursu vermedikleri yetmezmiş gibi üstüne ek bir de ailemize de kesinti oluyor. Amma ağladın be Buse demeyin farkında olun lütfen ve empati kurun.
Yurt dışında olup, döviz bu kadar yükselirken, maddi geliri bir tek ailesi ve bursu olanları düşünün. Nasıl geçinecek bu insanlar? Ülkelerine dönüp TL’ye gelsin hadi gelebilenler, e geldiklerinde olan karantina masrafı? Öğrenciye bile.
Bursları yatırmazlarken, bir de dönüp “Bahar Dönemi burs başvuruları açıldı” diye bildiri yayınlıyorlar. Geçen seferkileri ödediniz de bizim mi haberimiz yok? Bir de bu burslar başarı bursu düşünün. O kadar başarmışsın, ortalamanı yüksek tutmuşsun, dünya sırasında ilk 100’de olan üniversitelerdesindir, fakat sana kendi ülken destek olmuyor. Verdiği sözü tutmuyor. Seni taktir etmiyor. O zaman sorarım size – biz bu ülkeye neden dönelim?
Mesela, burslar neden memur maaşlarıyla paralel bir şekilde yatırılmıyor? Haddinden fazla memur da var şimdik kimse yalan demesin. Otursunlar diye alınan kaç kişi biliyorum, işledikleri de yok. İş tanımları bile yok.
Hiç nabız yoklaması yaptınız mı? Ya da bu yurt dışındakilere “Nasılsınız? Nasıl geçiniyorsunuz?” diye sordunuz mu. Yoksa bu görev sadece ailelerine has bir durum mu? Burslar için topladığınız e-postalarımıza birer otomatik e-posta atıp “burs kayıtları başladı”, “bursları bu dönem ödeyemiyoruz sebebi de şudur” ya da bir Google Forms anketi yollayıp nasıl olduklarını öğrenebilirdiniz. İletişim kopukluğu çok büyük aslında devletimizle aramızda. Dışlanmışız belki de.
“Aha burs veririk ya daha ne yapalım size?” diye düşünülebilir. Fakat sevgili yetişkinlerim, devlet büyüklerim, mevzu sadece para değil, maddi olduğu kadar maneviyatta önemli. Kaldı ki maddi olarak zaten bursları gördüğümüz yok şu sıralar.
Bilirsiniz, bizim nesil şımarık insanlardır, susmayı da bilmezler. Bu sizlerin bizi yıldırtma politikası olabilir mi? Size bir haberim var, arada yılmak istesekte yılmayacağız!
Hakkettiğimizi almadan susmayacağız.
Sin’ip kalmayacağız.
Sistemin yanlışlığını kabul etmeyeceğiz. Bu çark sadece zengini daha zengin etmek için kurulu ve zengini, vergi kaçıranını, devleti parmağında oynatanını korumak için var ise bu sistemi baştan aşağa değiştirmek için geleceğiz.
Bizden öncekilerde söylemiş olabilir aynılarını, denediler belki olmadı, olsun yine denenir.